Bir Yol Hikâyesi

“Bir kentin kimlikleridir mezar taşları. Sessiz, sedasız anılarıdır. Dillerinden anlamayana birer taş yığınlarıdır onlar. Anlayana ibretlik hikâyeler

anlatır, içli türküler söyler, takatin var mı diye inler; takatin var mı kısa

ömrümün uzun havasını dinlemeye.”

“Zamanı kadrini anlayan tüketmeli, ömrü yaşamasını bilen. Gülü ise

sevmesini bilen koklamalı. Çünkü sevmesini bilen gül yaprağında

anasının ellerine yaktığı kınanın kokusunu alabilendir.”

“Giden dönmez, geri gelmez giden biliyorum. Biliyorum her ömür bir

yoldur, her yol bir gidiş. Gayrı çocukluk mazide kaldı, hasret saçımın

akında, sıla anamın toprağında. Mültecilik ata mirasıdır bize. Gitmek

gerek, yola düşmek.”

Bir Yol Hikâyesi; ne sadece bir kitap denemesidir ne de kırkına varmış

bir yazarın anılarının bakiyesidir. Bir Yol Hikâyesi; hükümdarların

kahramanlık hikâyeleri yerine, sıradan insanların yürek atışıdır.

Bir Yol Hikâyesi; en çok nedir diye sorulacak olursa; en çok Anadolu’dur, anadır, kadındır, dinlemeye takati olanlara kısa bir ömrün uzun

havasıdır.

Bir Yol Hikâyesi; eski ile yeni arasında yaşanan, galibi çoktan belli bir